Tafeltennis maakte tot voor kort een groot onderdeel uit van het leven van meneer Zuiderwijk, inmiddels 93 jaar. Als jongeman ging hij met zijn vrouw mee naar de sportvereniging Rapidity Beverwijk (opgericht in 1940). Maar eenmaal de smaak te pakken, begon hij zelf competitie te spelen. Niet op het niveau van zijn vrouw, zij speelde landelijk, maar meneer Zuiderwijk maakte zich op allerlei andere manieren nuttig, met name op bestuurlijk gebied. Een zegen voor de vereniging, want onder zijn bevlogen en bestuurskundige vaardigheden vond de vereniging een vaste plek waar jong en oud nog steeds kunnen pingpongen.

Tafeltennis is bij uitstek een sport die je ook op wat hogere leeftijd nog goed kunt beoefenen, zo vertelde meneer mij. Hij besloot daarom pas op zijn 75e jaar te stoppen met de competitie. Wat nu? vroeg hij zich af. Niet langer meer het lichaam dat soepel en gewillig de ballen met een flinke pets aan de andere kant van het net doet belanden, maar wel het verlangen naar het spel. En dus bedacht meneer een oplossing: waarom geen groep ouderen, je hoeft geen lid te zijn die voor een klein bedrag op de dinsdagmorgen een potje pingpongen? Zo gezegd, zo gedaan.

Het initiatief van meneer Zuiderwijk gaat inmiddels zijn 18e jaar in. Vanaf 50 jaar is eenieder welkom. Zelfs mensen met Parkinson, zo lees ik op de website. Niet langer staat het winnen centraal, maar veel meer het speelplezier en de sociale ontmoeting. Meneer heeft een plek gecreëerd waar mensen graag zijn, omdat hij zich niet wilde neerleggen bij een mogelijk einde van zijn pingpongcarrière.

Maar daar bleef het niet bij: meneer werd op zijn 75e ook nog lid van de vogelvereniging. Een nieuwe passie werd daarmee geboren: het observeren van vogels in allerlei soorten en maten, alleen of in groepsverband. Jarenlang werd meneer door de regiorijder afgezet op zijn vogelaarsplek, om daar dan later weer opgehaald te worden. En nog altijd kan hij genieten van de vogels in zijn achtertuin.

Een geweldig en inspirerend voorbeeld van een stram lichaam en een flexibele geest. Meneer Zuiderwijk had op zijn 75e kunnen denken: ik stop ermee. Maar wat komt er dan voor in de plaats? Het is niet zo gemakkelijk om nieuwe bronnen van betekenis aan te boren, zeker niet op hogere leeftijd. Voor je het weet verdwijn je ook uit de sociale omgang van een vereniging. Maar het vindingrijke brein van meneer wist een oplossing te vinden. Een heel vruchtbare oplossing, ook voor anderen.

Een flexibele geest, gecombineerd met vastberadenheid en misschien ook wel koppigheid, maakt dat mensen in staat zijn nieuwe krachtbronnen aan te boren wanneer er dingen wegvallen in het leven. Of krachtbronnen op een andere manier te beleven, zodat ze opnieuw van betekenis kunnen zijn. Natuurlijk is de uitdaging soms te groot, maar toch zijn dit soort voorbeelden voor mij heel inspirerend. Het laat zien dat meneer zélf bepaalt wanneer zijn leven betekenis heeft. Meneer weet het telkens weer opnieuw te scheppen. Hij is niet zomaar uitgespeeld.

Met vriendelijke groet,
Namens de Geestelijke Verzorging
Ben Rumping

P.S. Deze BLOG is geschreven in overeenstemming met de patiënt.

Meer ervaringsverhalen