De afgelopen week klonken in het nieuws en aan de talkshowtafels opnieuw verhalen over agressie en intimidatie in de zorg. Zulke verhalen hoor ik om me heen soms ook. Mensen zijn denk ik klaar met deze tijd.
Bij ons op de ic-afdeling valt het nog mee. De waardering zoals tijdens de eerste golf zien we minder, maar bezoek is meestal dankbaar dat we plek hebben om hun naaste op te nemen. Deze mensen zien van dichtbij wat het coronavirus bij iemand aanricht.
De grens
Een vriendin van mij heeft vaker vervelende ervaringen. Zij werkt op de acute afdeling. Tot agressie heeft het gelukkig nog niet geleid, maar mensen zoeken wel de grens van de bezoekregeling op.
Dat is ingewikkeld. Iedere verpleegkundige begrijpt dat bijvoorbeeld in het geval van een groot gezin ieder kind bij zijn vader of moeder wil zijn. Zeker als een patiënt levensbedreigend ziek is.
Eén iemand tegelijk
Toch moet ik bijna altijd zeggen: sorry dat kan niet. Eén iemand tegelijk. Er zijn vaste bezoekuren in de kliniek en bij iemand die covidpositief is, overlegt het bezoek met de verpleegkundige.
Uitzonderingen kunnen worden gemaakt, op basis van een situatie en in overleg met het team. Je wilt voorkomen dat bezoekers tegen een collega zeggen: maar bij Lisette mochten we gisteren ook met z’n tweeën.
Klein wereldje
Tegelijk wil je wel stimuleren dat mensen op bezoek komen. Afgelopen week zijn twee patiënten na zes weken ic-opname naar de verpleegafdeling gegaan. Die hebben heel lang in een klein wereldje geleefd en zullen dat een tijd met zich meedragen.
Bezoek is belangrijk voor het herstel van patiënten en de verwerking van naasten. Ook bij patiënten die slapen adviseren we mensen om te komen. Vertel hoe het thuis gaat. Deel successen met elkaar. Voor het eerst uit bed of een goede dag.
Ook als bezoekers twijfelen over het coronavirus, zeggen we: kom toch! Maar houd alsjeblieft rekening met het personeel en de regels.
Lisette Tänzler is verpleegkundige op de intensive care van het RKZ. Voor Trouw doet ze tijdelijk verslag van de tweede golf.
Lees ook:
‘Laten we nog even volhouden’
‘Ook ik ben emotioneel achter mijn mondkapje, terwijl de familie rouwt’
‘Wat zeg je tegen een coronapatiënt die geen familie of geliefde heeft om haar hand vast te houden?’
‘Opschalen, en dus de nachtdienst weer in’.
‘Ik wilde zorgen voor de kwetsbaarste patiënten’.
Meer nieuws
Hoe gaat het nu met Omar uit Irak na zijn operatie?
De 12-jarige Omar uit Irak heeft littekens in zijn gezicht door brandwonden. Vorige week is hij daar in Nederland aan geopereerd. En de operatie is goed gelukt. Zijn gezicht is door de operatie nog wel een beetje opgezwollen. Het gaat er dus later nog beter...
Verhuizing diverse afdelingen
In verband met de nieuwbouw en verbouwing van ons ziekenhuis, willen we u graag op de hoogte brengen van de aankomende verhuizingen. 14 juli 2023: Dagbehandeling Oncologie van de 1e naar de 6e etage 18 juli 2023: Acute Opname Afdeling (AOA) van de 2e naar de 1e etage...
‘Verhuizen?’
Mensen die wat langer in ons ziekenhuis verblijven, proberen we als geestelijk verzorgers na tien dagen te bezoeken, geheel vrijblijvend natuurlijk. Een opname van die duur heeft vaak een behoorlijke impact op iemands leven. Niet alleen is iemand vaak behoorlijk ziek,...
